خوان ِ
یغما
شعری
از حسن حسام
در مصلای مصفای
ِ این دیار
به
اخلاصی ریایی
چار زانو
نشستی
روزه
شکستی
همکاسه
با غرابان .
خوردی
خوردی
خوردی
بسیارو بی
شمارو به
خروار
دل ِ عاشق
جگر ِ
سوخته
نان ِ
خلایق
و چشم ِ
دانایی
*
سرانجام
عمامه بر
تابوت نشاندی
وشادی امام
زمانت را
نماز وحشت
خواندی
با کوله باری
از نفرت ِ
تاریخ
ودشنام
زندگان
بیستم دی ماه
هزارو سیصدو
نود پنج